Blogia
LauLau

Estaba enamorada de un ordenador, pero el amor se nos rompió

     La verdad es que me tomo la asignatura de nuevas tecnologías como un reto. Nunca he tenido una relación cordial con los ordenadores, jamás nos hemos entendido, y después de tantos años nunca creí que eso cambiara. Por eso he decidido llevar a cabo este blog, convirtiendo al ordenador en mi marido, ese al cual estaba a punto de expulsar de mi vida, estabamos al borde del divorcio.

 Aunque necesitaba de sus funciones, las del ordenador,  me negaba a reconocerlo, e intentaba evitarlo. Nuestro matrimonio había sido un fracaso, no habíamos llegado a buen puerto, y antes de que nos hicieramos más daño, decidimos que lo mejor sería dejarlo, y que cada uno siguiese por su lado. Nos conocimos siendo muy jóvenes, yo aún era una niña, una inocente cría que no sabía todo lo que podía dar de sí esa potente máquina. Para mi empezó siendo un juego ( el buscaminas), aunque las cosas ya se complicaron con el Solitario, comenzaron los romanticismos, él me cantaba canciones al oído a través del Windows Media, pero no sirvió de nada, pronto empezaron las obligaciones, un montón de trabajos que yo intentaba llevar a cabo lo mejor posible, pero ese Word, nunca me ayudó, y no hace mucho conocí el messenger, que tampoco consiguió solucionar nuestros problemas conyugales. La convivencia era un horror.

    Pero el jueves pasado todo eso cambió, y a las cuatro de la tarde en el aula 30 y algo, los dos nos sentamos frente a frente, y con la ayuda del profesor, que en este caso más bien podía hacer de consejero matrimonial, llegamos a un acuerdo y pudimos encaminar de nuevo nuestra relación. Así recuperé todos esas ilusiones que tenía el primer día que nos conocimos, en pocos minutos ya me imaginaba como una super informática.

   Así que a partir de hoy os iré contando como va esta segunda oportunidad que nos hemos dado, de momento solo puedo decir que vamos poquito a poco, conociendonos cada día más. y ya veremos como acabamos.

1 comentario

Fran -

Ola lau!! Espero que esta nova oportunidade che saia mellor que a anterior porque senón hai un desastre en camiñoo. Sigue por este camiño que así triunfarásss nesta materia. Por certo, xenial!! Nada máis que decir. Un bico.